Ιταλικά – Πληροφορίες για τη Γλώσσα

Ιταλικά – Πληροφορίες για τη Γλώσσα

Επίσημη γλώσσα	Ιταλία, Ελβετία
Δεύτερη κοινή γλώσσα των χωρών :	Άγιος Μαρίνος, Βατικανό, Σαρδηνία, Γιουγκοσλαβία.
Πληθυσμός που μιλάει τη γλώσσα	60 εκατομμύρια
Προέλευση	Είναι μια ρομαντική γλώσσα έχοντας παραμείνει πλησιέστερα στα Λατινικά από οποιαδήποτε άλλη.
Αλφάβητος και Γραφή	Λατινική, με 21 γράμματα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
“Μια μέρα ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος των θεών, πετούσε πάνω από την Ιταλία μεταφέροντας το κέρας της Αμάλθειας, γεμάτο με τους γήινους θησαυρούς. Ενώ πετούσε ανεμίζοντας τα μικρά φτερά του το κέρας γλίστρησε από τα χέρια του και έπεσε στη γη σπάζοντας σε πολλά μικρά κομματάκια. Ο Ερμής κατάφερε να μαζέψει όσα κομμάτια μπορούσε για να τα μοιράσει σε όλο το κόσμο. Πολλά από αυτά όμως ξέμειναν στην Ιταλία. Και φυσικά ένα από όλα ήταν το θαυμάσιο δώρο της γλώσσας”.
Ντάριο Φο

Τα Ιταλικά θεωρούνται σαν η πιο όμορφη γλώσσα του κόσμου. Εκτός από την Ιταλία, τα Ιταλικά είναι μια από τις 4 επίσημες γλώσσες της Ελβετίας και χρησιμοποιείται ευρέως από τους κατοίκους των ΗΠΑ, της Αργεντινής, του Καναδά και της Βραζιλίας. Συνολικά τη μιλούν περίπου 60 εκατομμύρια άνθρωποι.

Η ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Η Ιταλία ήταν η πατρίδα της Λατινικής γλώσσας και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (500 π.Χ. – 476 μ.Χ.). Καθώς οι στρατιές προχωρούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου επεκτείνοντας τα όρια της Αυτοκρατορίας η Λατινική αναγνωριζόταν παντού σαν η γλώσσα της διοίκησης. Καθώς η Αυτοκρατορία άρχιζε να παρακμάζει η Λατινική άρχισε να εξελίσσεται διαφορετικά σε κάθε περιοχή αφού φυσικά επηρεαζόταν από τις τοπικές γλώσσες. Οι γλώσσες αυτές που μετεξελίχθηκαν από τα Λατινικά, είναι γνωστές με το όνομα “Ρομαντικές γλώσσες” (Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά και Ρουμανικά). Τα Ιταλικά παρέμειναν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη Ρομαντική γλώσσα πλησιέστερα στα Λατινικά.

ΟΙ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ

Μετά την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η Ιταλία χωρίστηκε σε πολλά ανεξάρτητα βασίλεια που το καθένα διατήρησε τη δική του τοπική διάλεκτο για την οποία φυσικά αισθανόταν ιδιαίτερη περηφάνια. Οι διάλεκτοι αυτές ήταν μερικές φορές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους ώστε κάποιες φορές η επικοινωνία γινόταν προβληματική. Στις αρχές του 14ου αιώνα όταν ο Δάντης έγραψε “τη Θεία Κωμωδία” σε Φλωρεντιανή διάλεκτο, η γλώσσα του υιοθετήθηκε και καθιερώθηκε αμέσως από τις ελίτ σαν γλώσσα της λογοτεχνίας. Ωστόσο η μεγάλη πλειονότητα των Ιταλών που ζούσαν εκτός Φλωρεντιανής περιοχής, στα μικρά βασίλεια της Ιταλικής χερσονήσου, όπως ήταν φυσικό, χρησιμοποιούσε τις διάφορες τοπικές διαλέκτους. Η λογοτεχνική (Φλωρεντιανή) Ιταλική απέτυχε να καθιερωθεί σαν εθνική γλώσσα αλλά παρέμεινε η κοινή γλώσσα των ανωτέρων τάξεων για 3 αιώνες περίπου. Αυτή η κατάσταση παρέμεινε η ίδια μέχρι την ενοποίηση της Ιταλίας (1861) που δημιούργησε έτσι την αναγκαία πολιτική υποστήριξη για την καθιέρωση μιας Ιταλικής κοινής γλώσσας.
Είναι απίστευτο αλλά ωστόσο παραμένει γεγονός ότι το 1861, τη χρονιά ενοποίησης της Ιταλίας, η Ιταλική γλώσσα ήταν ξένη στο 97,5% του συνολικού πληθυσμού που μιλούσε διάφορες άλλες τοπικές διαλέκτους. Η επίδραση των Μ.Μ.Ε. στα πιο πρόσφατα χρόνια έχει βοηθήσει την διευκόλυνση της επικοινωνίας με τις εκπομπές και τη χρήση της Καθιερωμένη Ιταλικής. Όσον αφορά τις νεότερες γενιές το πρόβλημα της διαλέκτου δεν είναι επίκαιρο πλέον λόγω της εκπαιδευτικής πολιτικής και των δυνατοτήτων μετακίνησης που έχουν αυτές σε όλον τον Ιταλικό χώρό.

ΤΕΛΙΚΑ…
Μεταξύ του 1861 και του 1950 υπήρξε μαζική μετανάστευση 21 εκατομμυρίων ανθρώπων που εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ, Αυστραλία και Ευρώπη. Οι περισσότεροι πήραν μαζί τους και τις διαλέκτους τους δημιουργώντας μια Ιταλοαγγλική, έτσι ακριβώς όπως έκανε και το πλήθος των Ελλήνων μεταναστών με τη δημιουργία της “Greeknglish”.