Ρωσικά – Πληροφορίες για τη Γλώσσα
Ρωσικά – Πληροφορίες για τη Γλώσσα
| Επίσημη γλώσσα | Πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες (214 εκατομμύρια) |
| Δεύτερη κοινή γλώσσα των χωρών: | Δυτική Ευρώπη και ΗΠΑ (6 εκατομμύρια) |
| Πληθυσμός που μιλάει τη γλώσσα | 220 εκατομμύρια (περίπου) |
| Προέλευση | Ανατολική Σλαβική γλώσσα που αναπτύχθηκε απο τη μετανάστευση κάποιων σλαβικών φυλών προς την Ανατολή μετά τον 7ο π.Χ. αιώνα |
| Αλφάβητος και Γραφή | Κυριλλικό. Αυτό το αλφάβητο χρονολογείται από τον 9ο μ.Χ. αιώνα και επινοήθηκε από δυο Έλληνες ιεραποστόλους (οι Ανατολικοί Σλάβοι υιοθέτησαν την Ελληνική Ορθόδοξη Θρησκεία) |
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Με την πτώση της ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ή της Σοβιετικής ¨Ένωσης όπως ονομαζόταν μέχρι το 1991, σχηματίστηκαν δεκατέσσερις ανεξάρτητες δημοκρατίες . Η Ρωσία , ή η Ρώσικη Ομοσπονδία όπως είναι ο τίτλος της , καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της πρώην Σοβιετικής ¨Ένωσης. Όλες οι Δημοκρατίες διατηρούν τα Ρώσικα ως μια από τις επίσημες γλώσσες ταυτόχρονα με τις τοπικές.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ
Ο 6ος μ.Χ. αιώνας χαρακτηρίζεται από τη μετανάστευση των Σλάβων προς τη περιοχή της αρχαίας Πολωνίας. Επεκτάθηκαν δυτικά μέχρι τον ποταμό Έλβα και νότια μέχρι την Αδριατική θάλασσα έτσι ώστε σταδιακά να καταλάβουν το μεγαλύτερο μέρος του Βαλκανικού χώρου. Μέχρι το 10ο αιώνα είχαν εμφανιστεί τρεις μεγάλες ομάδες Σλαβικών γλωσσών, η Δυτική , η Νότια και η Ανατολική. Η Ανατολική Σλαβική είναι η μητρική των σύγχρονων Ουκρανών, Λευκορώσων και Ρώσων. Οι Σλαβικές γλώσσες διατήρησαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά ιδιαίτερα στη γραμματική δομή και επομένως κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν μια κοινή γραφή, που ονομαζόταν αρχαία Σλαβική ή αρχαία Εκκλησιαστική Σλαβική. Τον 9ο αιώνα ο Κωνσταντίνος (που στο νεκρικό του κρεβάτι ονομάστηκε Κύριλλος) και ο Μεθόδιος σαν μέρος της ιεραποστολής τους συνέταξαν τη γραφή της Αρχαίας Εκκλησιαστικής Σλαβικής και κήρυξαν το Χριστιανισμό στους κατοίκους της Μοραβίας. Πριν να ξεκινήσουν για αυτή τους την αποστολή ο Κωνσταντίνος είχε εφεύρει ένα Σλαβικό αλφάβητο που σήμερα ονομάζουμε Κυριλλικό. Τα αποτελέσματα της εργασίας των δύο ιεραποστόλων συνεισέφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό στη πολιτιστική ανάπτυξη όλου του Σλαβικού κόσμου.
Στη Ρωσία, η Αρχαία Εκκλησιαστική Σλαβική παρέμεινε σαν γραπτή γλώσσα μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα όταν εμφανίστηκε η ανάγκη για ένα μόνο τύπο γραφής που θα ήταν πιο κοντά στους προφορικούς τύπους. Τότε ένας Ρώσος πολυμαθής ο Μ.Β. ΛΟΜΟΝΟΣΟΦ κατέληξε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν τρεις διαφορετικές τεχνοτροπίες γραφής:
1) Η Άνω Τεχνοτροπία ή η Εκκλησιαστική Σλαβική – να χρησιμοποιείται για την ποίηση και τη θρησκεία
2) Η Μέση Τεχνοτροπία – να χρησιμοποιείται για τη λυρική ποίηση, την πρόζα και την επιστήμη, και
3) Η Κάτω Τεχνοτροπία – να χρησιμοποιείται για τη προσωπική αλληλογραφία και κωμωδία .
Η Μέση Τεχνοτροπία που συνδύαζε τα χαρακτηριστικά της ανατολικής Σλαβικής και της Εκκλησιαστικής Σλαβικής είναι αυτή που αποτέλεσε τη βάση της Σύγχρονης Καθιερωμένης γλώσσας, που στα μέσα του 1800 αναγνωρίστηκε σαν επίσημη Ρωσική βασισμένη στην διάλεκτο της Μόσχας.
Σήμερα το Ρώσικα είναι η πιο σημαντική από όλες τις Σλαβικές γλώσσες και μια από τις κυριότερες του κόσμου. Επίσης είναι μια από τις επίσημες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με τα απογραφικά στοιχεία 153 εκατομμύρια χρησιμοποιούν τη Ρωσική σαν μητρική γλώσσα και άλλα 61 εκατομμύρια την μιλούν άπταιστα σαν δεύτερη γλώσσα. Έτσι ο αριθμός των ανθρώπων που μιλούν Ρώσικα ανέρχεται συνολικά περίπου στα 220 εκατομμύρια. Σαν αποτέλεσμα το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού επικοινωνεί στη Σλαβική και από αυτούς το 60% μιλάει Ρώσικα.
Η ΡΩΣΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Τα Ρώσικα γράφονται με το Κυριλλικό αλφάβητο που χρονολογείται από τον 9ο αιώνα περίπου και με τη πρώτη ματιά, ένας Έλληνας συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για μια γραμματοσειρά που δεν βρίσκεται πολύ μακριά από την Ελληνική. Με μία μικρή μόνο προσπάθεια μπορεί πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα να διαβάσει και να καταλάβει τα Ρώσικα. Για παράδειγμα η λέξη ‘myxa’ προφέρεται “μίχα” και σημαίνει “μύγα” .
Το μικρά ονόματα συνδυάζονται με τα πατρογονικά ονόματα των προσώπων. Για παράδειγμα, αν το μικρό όνομα κάποιου είναι Ιβάν και ο πατέρας του επίσης ονομάζεται Ιβάν θα τον αποκαλέσετε Ιβάν Ιβάνοβιτς (Ο Ιβάν ο γιός του Ιβάν) , και άν ο Ιβάν έχει αδελφή θα την αποκαλέσετε Νατάσα Ιβάνοβνα (Η Νατάσα η κόρη του Ιβάν). Οι καταλήξεις -οβιτς και -όβνα προσκολλώνται πάντα στο μικρό όνομα του πατέρα και ποτέ της μητέρας.
