Ελληνικά – Πληροφορίες για τη Γλώσσα

Ελληνικά – Πληροφορίες για τη Γλώσσα

Επίσημη γλώσσα	Ελληνικά
Δεύτερη κοινή γλώσσα των χωρών	Κύπρος και Τουρκία
Πληθυσμός που μιλάει τη γλώσσα	12-13 εκατομμύρια (περίπου)
Προέλευση	Η πρώτη μεγάλη γλώσσα του Δυτικού πολιτισμού της κλασσικής Ελλάδας η οποία χρονολογείται από πολύ παλιά και μορφοποιείται ως Νέα Ελληνική περίπου από τον 9ο αιώνα και γίνεται η επίσημη γλώσσα του Βασιλείου της Ελλάδας τον 19ο αιώνα.
Αλφάβητος και Γραφή	Το Ελληνικό αλφάβητο ήταν το πρώτο στο οποίο αντιπροσωπεύονταν τα φωνήεντα εξίσου με τα σύμφωνα και αυτή ήταν η αντίθεση με τις Σημιτικές γλώσσες. Ωστόσο, όπως οι παραπάνω, και αυτή γραφόταν από τα δεξιά προς τα αριστερά , επικρατώντας τελικά η αριστερόστροφη φορά.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Φαντασθείτε ότι μαθαίνεται τη σπουδαιότερη γλώσσα του Δυτικού πολιτισμού. Φαντασθείτε μία γλώσσα με απέραντο λεξιλόγιο, με απεριόριστη ποικιλία μορφών έκφρασης . Φαντασθείτε μια γλώσσα που σας επιτρέπει να περιγράφετε τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις ενώ την ίδια στιγμή σας παρέχει το λεξιλόγιο που σας επιτρέπει να έλθετε σε επαφή με τον μυστηριώδη κόσμο της μυθολογίας , του Μινώταυρου και της Μέδουσας

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η σύγχρονη Ελληνική είναι ο μοναδικός απόγονος της Αρχαίας Ελληνικής αποτελώντας έτσι ένα μέλος της ομάδας των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Η γλώσσα έχει περάσει από διάφορα στάδια εξέλιξης παρόλο που αξίζει να σημειωθεί ότι ένας μορφωμένος σύγχρονος Έλληνας μπορεί να διαβάσει και να καταλάβει τις επιγραφές που έγραψαν οι πρόγονοί του πριν από 2.500 χρόνια.

Τα πρώτα ίχνη της Ελληνικής γλώσσας χρονολογούνται από το 1.400 π.Χ. περίπου. Υπάρχουν μαρμάρινες πλάκες που βρέθηκαν στη Κνωσό και φέρουν επιγραφές γραμμένες σε Γραμμική Β’. Οι Μυκηναίοι, οι πρώτοι που μίλησαν τη γλώσσα, μετακινήθηκαν από τη Βαλκανική Χερσόνησο το 1.580 π.Χ. περίπου και ίδρυσαν έναν πλούσιο και παντοδύναμο πολιτισμό του οποίου την κατάρρευση τον 10ο π.Χ. αιώνα ακολούθησε μία σκοτεινή εποχή από όπου η γλώσσα ξαναεμφανίστηκε νικηφόρα τον 8ο π.Χ. αιώνα με την γέννηση της Κλασσικής Ελλάδας. Αυτή ήταν η περίοδος της μεγάλης ακμής της Ελληνικής λογοτεχνίας και της Ιλιάδας του Ομήρου που γράφτηκαι περί το 700 π.Χ. Μετά το τέλος της Χρυσής Εποχής η γλώσσα υπέστη ριζικές αλλαγές σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και οι αρχαίοι διάλεκτοι εκτοπίστηκαν από την Κοινή η οποία βασιζόταν κυρίως στην Αττική διάλεκτο των Αθηνών. Η Ελληνική έμελλε να εξελιχθεί επιπρόσθετα κατά την Βυζαντινή περίοδο πριν αρχίσει τελικά η σύγχρονη περίοδος της Ελληνικής Γλώσσας τον 16μ.Χ. αιώνα.

ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ

Μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας (1821-27) και την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Τουρκική κυριαρχία ενέσκηψε η επιθυμία για μία ενοποιημένη γλώσσα. Η νέα κυρίαρχη τάξη της Ελλάδας υιοθέτησε τις Αρχαϊκές φόρμες του παρελθόντος και έτσι η καθαρεύουσα έγινε η επίσημη γλώσσα. Ωστόσο κάποια άλλη λαϊκότερη γλώσσα χρησιμοποιείτο στις καθημερινές συναλλαγές που ονομαζόταν Δημοτική ή “Μαλλιαρή” λόγω του μήκους των μαλλιών των ανθρώπων που την υποστήριζαν. Σε διαφορετικά ιστορικά σημεία του Ελληνικού Εθνικού Κράτους η μία ή η άλλη έχαιραν την απόλαυση της ιδιότητάς τους ως επίσημη γλώσσα. Σήμερα η επίσημη γλώσσα είναι η δημοτική.

Η μοντέρνα Ελληνική μιλιέται στις μέρες μας από περίπου 12-13 εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Ελλάδας καθώς επίσης και της Κυπριακής χρησιμοποιούμενη από το 95% του Ελληνικού πληθυσμού και από το πλήθος του Κυπριακού. Επιπρόσθετα σαν αποτέλεσμα της μετανάστευσης υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός Ελληνόφωνων κοινοτήτων στην Αυστραλία, τη Γερμανία, τη Βόρεια Αμερική και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από το 1981 η Ελληνική αποτελεί μία από τις επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Κυπριακή διάλεκτος δεν είναι μία ανεξάρτητη γλώσσα αλλά χαρακτηρίζεται από τους δικούς της λεκτικούς, γραμματικούς, συντακτικούς και ηχητικούς κανόνες και λόγω της απομόνωσης της στο ανατολικότερο άκρο της Μεσογειακής λεκάνης έχει υποστεί αλλαγές σε μικρότερο βαθμό από ότι η Ελληνική της Ηπειρωτικής χώρας διασώζοντας έτσι ένα μεγάλο αριθμό στοιχείων της αρχαίας. Ωστόσο όλη η εθιμοτυπική επικοινωνία διεξάγεται στη Καθιερωμένη Σύγχρονη Ελληνική.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Το Ελληνικό αλφάβητο χρονολογείται από το 1000 π.Χ. περίπου και ήταν το πρώτο του οποίου τα γράμματα αντιπροσώπευαν εξίσου τα φωνήεντα και τα σύμφωνα. Όπως τα Σημιτικά αλφάβητα γράφονταν από τα δεξιά προς τα αριστερά έτσι και το Ελληνικό χρησιμοποίησε τον παραπάνω τρόπο ο οποίος όμως με τον καιρό εξελίχθηκε στη γραφή η οποία σήμερα είναι γνωστή με το όνομα “βουστροφηδόν” και όπου η γραφή εναλλάσσεται από τα δεξιά προς τα αριστερά και πάλι προς τα δεξιά περιγράφοντας τη κατεύθυνση που ακολουθεί το βόδι κατά το όργωμα.

Υπάρχει πολύ μεγάλη ελαστικότητα στη διάταξη των λέξεων στη σύγχρονη Ελληνική καθώς επίσης και μία πολύ μεγάλη ποικιλία λέξεων ίδιας σημασίας, όπως π.χ. η λέξη “αγάπη” προκειμένου περί οικογενειακής, φιλικής, ερωτικής, ρομαντικής ή πάθους.

Το 1982 η Ελληνική κυβέρνηση καθιέρωσε το μονοτονικό σύστημα καταργώντας ένα περίπλοκο σύστημα τονισμού και εισάγοντας μόνο τον τονισμό των λέξεων οι οποίες φέρουν περισσότερες από μία συλλαβές.

ΤΕΛΙΚΑ…

Η επίδραση των Ελληνικών στις άλλες γλώσσες είναι τεράστια αν αναλογιστεί κανείς την υιοθέτηση των προθεμάτων όπως φωνο – , γεο-, αυτο-, φυσιο-, υδρο-, χρονο-, ημι-, ψυχο-, μικρο-, αντι-, πολυ-, τηλε-, φωτο-, φιλο-, και άλλα…